Samochody dostawcze

Najnowszy i najmniejszy dostawczak Citroena, który jeszcze przed końcem 2007 roku pojawi się w sprzedaży, jest następcą popularnego C15. Przybrał nazwę Nemo, z łacińskiego - "nikt albo żaden". W zamyśle producenta czterokołowe Nemo ma się kojarzyć z kimś, kto robi swoje, a mało go widać i słychać. Citroen Nemo przy małych gabarytach zewnętrznych ma ładownię o objętości 2,5 m sześc., którą można powiększyć do 2,8 m sześc. To mniej od nowego Renault Kangoo, które zadebiutuje w przyszłym roku (od 3 do 3,6 m sześc.) Zwiększenie ładowności w Citroenie umożliwiają funkcje Extenso fotela pasażerskiego: składane oparcie, które tworzy blat podręcznego stolika, albo całkowite wsuwanie tego siedzenia pod podłogę.

Przed siedmioma laty Ford Transit otrzymał prestiżowy tytuł dostawczaka roku. Następne lata potwierdziły, że nie był to tytuł "na wyrost". Dostawczy Ford ma bowiem wiele zalet i większość użytkowników ceni sobie ten samochód. Na plus Forda można zaliczyć: funkcjonalność i wielkość ładowni, ekonomiczną jednostkę napędową, znikomą usterkowość silnika oraz łatwość w odsprzedaży na rynku wtórnym. Minusy to z kolei: marny stan niektórych zabudów, kiepskie wyciszenie wnętrza i niski komfort podróżowania (twarde zawieszenie).

Samochody serwisowe i warsztatowe do niedawna były u nas rzadkością. Obecnie dzięki koniunkturze gospodarczej w Polsce pojawiają się coraz częściej w ofercie producentów. Jedną z nowości jest VW Transporter z zabudową warsztatową szwedzkiej firmy Modul-System. Ważnym elementem zabudowy warsztatowej jest podłoga, w opisywanym aucie przykryto ją kilkuwarstwową, elastyczną i antypoślizgową wykładziną. Jest ona odporna na uderzenia, działanie wilgoci i substancji żrących. Jak twierdzi producent, jej zaletą jest też łatwość oczyszczania.

W niedzielę na placu dominowali sprzedający. Oglądających było mniej niż w poprzednich tygodniach, tylko nielicznym z oferujących auta dostawcze udało się je sprzedać. Zdaniem odwiedzających giełdę winne temu są wygórowane ceny. Dotyczy to w szczególności samochodów pochodzących z końca lat 90., na które popyt był w minionych kilku tygodniach największy.

Sporym wzięciem cieszyły się tu ostatnio części karoseryjne do dostawczaków. Poszukiwano głównie zderzaków i masek. Ceny zróżnicowane. Od 100 do 250 zł trzeba było przeznaczyć na zakup zderzaka do Renault Kangoo, Peugeota Partnera czy Volkswagena Combo. Około 300 zł kosztował ten element do Volkswagena T4 i Mercedesa Vito.

Furgony zdominowały tutejszą giełdę. W niedzielę większość wystawionych używanych dostawczaków była oferowana z taką zabudową. Potencjalni kupujący mogli wybierać głównie wśród Mercedesów Sprinterów, które prezentowały całą gamę rocznikową - od aut dziesięcioletnich do egzemplarzy z 2006 roku. Poszukujących tańszych furgonów przyciągały zaś kilkunastoletnie Volkswageny, głównie modele T4.

Gdyby Iveco Daily, które dostałem do testu, miało DMC większe o 11 kilogramów (miało 3.490 kg), kierować mógłby już tylko posiadacz "zawodowego" prawa jazdy. Ale i tak mający przeszło 7 metrów długości furgon robił wrażenie. Iveco spodobało mi się przede wszystkim ze względu na: mocny silnik, łatwą w obsłudze zautomatyzowaną skrzynię, dużą ładownię i małe spalanie. Minusy dostawczaka rodem z Iveco to z kolei: trudny start pod górkę w trybie automatycznym oraz zarzucanie tyłem nieobciążonego pojazdu.

Popularny Mercedes Sprinter z 82-konnym silnikiem 2.2 CDI jest wyjątkowo ospały, brak mu werwy, nawet gdy podróżujemy bez ładunku. Za sprawą niskiego spalania i małej awaryjności ta wersja cieszy się jednak u nas sporym wzięciem. Sprintery 2.2 CDI w najsłabszym wariancie mocy - 82 KM, zwłaszcza w cięższych odmianach tonażowych 308 i 408, krytykowane są przede wszystkim za kiepskie osiągi. Wóz chwalony jest natomiast za niskie koszty eksploatacji. Najpopularniejsze furgony z niskim lub podwyższonym dachem wg producenta spalają średnio ok. 7,5 l ON.

Skoda Praktik, tegoroczna nowość, prowadzi się jak osobówka, ale jak na dostawczaka ma za wysoki próg ładunkowy, nie imponuje ładownią i jest droga. Praktik powstawał w inny sposób niż większość rynkowych konkurentów. Partnera czy Caddy konstruowano bowiem z założenia jako auta dostawcze (dopiero później powstały wersje osobowe tych modeli), a w tym przypadku było odwrotnie.

Wszystkie oferowane w ostatnią niedzielę dostawczaki wyposażone były w nadwozia zamknięte. Przeważały średniej wielkości furgony (DMC 2,9 t), mniej było kombiaków (2,9 t), a tylko niewielką część oferty stanowiły samochody o DMC 3,5 t, wyposażone w nadwozia maksymalnie podwyższone i przedłużone. Jednym z nielicznych takich pojazdów było szare Renault Master, które pomimo wysokiej ceny oglądane było bardzo często.

Fiat stawia na zróżnicowane zabudowy w swoich samochodach dostawczych. Podczas prezentacji zorganizowanej w ubiegłym miesiącu w Gdańsku włoski producent pokazał rekordową liczbę 40 wersji nadwozi - fabrycznych i montowanych indywidualnie przez firmy karoseryjne na markowych podwoziach. Zastosowana w sprzedawanej od ubiegłego roku trzeciej generacji Fiata Ducato modułowa koncepcja nadwozia pozwala skonfigurować średni pojazd przeznaczony do najróżniejszych zadań - różne odmiany wersji furgon, mikrobusy oraz pojazdy do adaptacji. Nieco mniejszy model dostawczego Fiata - Scudo - zdobył właśnie prestiżowy tytuł dostawczaka 2008 roku (wraz z bratnimi Citroenem Jumpy i Peugeotem Expertem). Branżowi żurnaliści docenili zastosowane w tym modelu systemy załadunku i rozładunku towarów. Mniejszy dostawczak, czyli Fiat Doblo ma natomiast rekordową w klasie przestrzeń ładunkową.

Niedzielna giełda pomimo temperatury oscylującej w granicach zera była udana. Na sprzedaż wystawiono ok. 50 dostawczaków. Potencjalni nabywcy, którzy przyjechali na plac, narzekali jednak na niewspółmierny do deklarowanego przebiegu stan zużycia większości samochodów i brak dokumentacji.